Seeing him again [Yankee]

Met een rieten mand in haar handen liep ze over een pad, ze zou op zoek gaan naar een plaats waar ze haar kleding en zichzelf kon wassen, een waterval of zo, dat zou eigenlijk perfect zijn, een waterval. Ze zou dus alert zijn op het geluid van een waterval, want er waren best wat kleren die schoon moesten. Ze zuchtte even toen ze na een kwartiertje nog niks hoorde, ging het dan zo ver zijn? Weer liep ze verder, en gelukkig hoorde ze na een tijdje kletsend water. Ze liep op het geluid af en het werd steeds harder en harder, totdat, ze de waterval in zicht kreeg. Ze zuchtte opgelucht, het duurde dus maar zo’n 20 minuutjes tot een half uurtje om naar de waterval te lopen. Haar voeten brachten haar naar de kant en ze zette de mand neer, ze zou zichzelf eerst even wassen en dan de was wel doen. Maar het vervelende was dat ze zich hier niet durfde te wassen zonder haar ondergoed nog aan. Dus ja, ze hield haar, ondergoed, of lingerie, of hoe je het wou noemen gewoon aan. Haar slanke, maar op een gezonde manier, was nu beter zichtbaar. Maar ondanks ze haar ondergoed noga aan had, hoopte ze dat hier niemand zou komen. En voorzichtig stapte ze het water in, het was niet echt heel koud, dus dat viel goed mee. Ze liep door naar de waterval zelf en voelde met haar vinger of het water niet al te hard neer kwam. Gelukkig was hij niet zo hoog en kwam het dus niet te hard neer in het aangrenzende meer. Ze zuchtte eens en ging onder de waterval staan, zo liet ze het water over zich heen lopen, en liet ze alle gedachten wegspoelen. Hoewel de gedachte van laatst bleef hangen, Eyota had Waupatukway toch niet gevraagd neutraal te worden? Of had Waupatukway het verkeerd begrepen? Nou ja, ze moest het gewoon loslaten, uiteindelijk kon ze wel weten dat ze zo’n soort antwoord ging krijgen. Ze haalde diep adem en ademde met een zucht uit. En toen kwam de gedachte van Yankee in haar hoofd, hoeveel wist ze nu eigenlijk van hem? Ze wist dat hij waarschijnlijk bij de blanken had gewoond, en waarschijnlijk ook… had gemoord. Even stonden haar gedachte stil. Maar toen dacht ze weer na. Want aan zijn kleding en geweer te zien kon je al veel afleiden. Maar waarom zag hij er dan hetzelfde als haar uit, van huidskleur, hij was niet blank. Ze zuchtte even, maar op een of andere manier kon ze de gedachte over Yankee niet loslaten. Ze liet het dus maar zo. Na een tijdje ging ze het water uit, maar ze was het water nog niet uit of ze zag Yankee daar staan. ‘Ehm, hoi.’ Zei ze terwijl ze het water uitstapte en een soort van handdoek snel rond haar lichaam wikkelde.

De zachte wind gleed langs zijn huid, maar het was niet koud genoeg om een rilling te veroorzaken. Integendeel, het was lekker warm. De zon scheen en brandde op zijn sterke getrainde lijf. Hij had zij shirt in de grot bij het Deep Lagoon in zijn slaapplek laten liggen. Net zoals zijn geweer. Het enige wat hij nog bij zich en aan had was een wat kortere broek in militaire kleuren, een pistool, een mes en zijn dierbaarste bezit. Een kettinkje met een bedeltje, hij had het om zijn nek toen ze hem meenamen, inmiddels paste het niet meer om zijn nek natuurlijk dus deed hij het om als armband, twee keer om zijn pols en het viel niet meer. Hij had het zo vaak bekeken maar snapte de woorden die erin gesneden waren niet. Het leek gewoon niet op een engels woord. Hij was opzoek naar water om in af te koelen. Hij was een heel stuk relaxter dan toen hij net op vrije voeten was. Er was bij lange na niet zoveel gevaar hier dan hij had gedacht. Hij had wel eens kleine roofdieren gezien maar daar bleef het dan ook bij. Zijn enkel was minder dik en deed ook minder pijn. Die plantjes hadden echt geholpen, ook tegen de wonden. Ze waren bijna allemaal dicht. Hij liep door. De afgelopen dagen had hij steeds meer aan Eyota gedacht. En bij elke gedachte kwam die twinkeling in zijn ogen weer terug. Ze was het eerste mens waar hij zich veilig bij voelde, niemand anders vertrouwde hij. Rustig liep hij door totdat hij het water hoorde. Hij ging eropaf en zag de waterval, zo mooi. Maar hij zag er nog iets onder, een mens? Dacht hij verward en hield zijn hand klaar om naar zijn pistool te grijpen als het gevaarlijk was. Maar toen zijn zag dat het Eyota was kwam de kalmte hem weer toegesprongen. Een ietwat te vrolijke glimlach ontstond op zijn lippen. Hij was gewoon blij om haar weer te zien. 'Hee' Zei hij met een spontane smile. Hij ging het water in en voelde het frisse water hem omarmen. Het was een fijn gevoel en de viezigheid ging van zijn lijf af. Tja, in een bos bleef je eenmaal niet altijd even schoon. Hij ging bij Eyota aan de rand hangen. Hij hoopte dat de ontelbare littekens op zijn lijf haar niet afschrikte. Steekwonden, brandwonden, schrammen, schietwonden, eigenlijk had hij alles wel eens mee moeten maken.