{{ L I A R T H }}

{{ G E N E R A L }}

{{ official name }} Nitika.

{{ meaning name }} means "moral" in Sanskrit

{{ ‘‘nickname’’ }} Liarth
{{ age }} three, almost four
{{ gender }} mare
{{ breed }} mix of breeds - paint blood
{{ season born }} spring
{{ place of born }} vasuda forest - indian sunset
{{ nature }} heterosexual

H E R D S & F A M I L Y

Herd

{{ current herd }} Rachana
{{ current rang }} proud leader
{{ past herds }} none
{{ past ranks }} none

Family

{{ parents }} Nilou and Thyem
{{ siblings }} none
{{ foals }} none
{{ other }} none

{{ P E R S O N A L I T Y }}
{{ naïef - behulpzaam - kalm - consequent - sadistisch }}

{{ naïef }} Onder alles, is Liarth wel goedhartig. Daarbij blijft ze altijd overal het positieve in zien, en sluit ze al het slechte van buiten weg. Dan gedraagt ze zich als een klein veulentje. Ze denkt dat er alleen maar een gelukkig leven bestaat, reageert vreselijk kinderachtig en zulk soort dingen. Het is een soort knop, van het kalme en verstandige wat ze meestal is, kan ze dan vrolijk zijn. Op die momenten ziet ze overal de lol in.

{{ behulpzaam }} Heeft iemand hulp nodig, hoort ze een gil? Liarth is altijd in staat om iemand te helpen. Maar, ze zegt pas "hoe gaat het" nadat ze je heeft uitgelachen. Liarth gaat soms helemaal plat als iemand is gevallen of in een benarde positie bekeerd. Maar ze zal altijd een helpende hand naar je uitsteken, ze wil je helpen met je problemen. Je kan alles tegen haar zeggen, alleen kans dat je wordt uitgelachen, is wel aanwezig.

{{ kalm }} Meestal is deze merrie in complete rust te vinden. Ze is dan verstandig en luistert naar iedereen. Ze hoort dingen aan en reageert daar rustig op. Ze uit haar mening rustig op een manier, laat ze de andere kant van dingen zien. Als ze helemaal in rust verkeerd is ze alleen, meestal bij Nilam Creek, en van haar favoriete plekken waar ze compleet tot rust kan komen.

{{ consequent }} Als leidster van een kudde is dit een zeer belangrijke persoonlijkheid. Ze ziet als iemand iets fout doet, stelt geen uitzonderingen. Volgt strikt haar eigen regels. Als je iets fout doet, krijg je straf. Zo simpel als wat. Iedereen dient zich aan de etiquette te houden, evenals zij dat doet.

{{ sadistisch }} Het mooiste vermaak is leedvermaak. Een zit die ieder kent. En zij heeft dat ook. Als iemand valt, lacht ze erom. Ze vind pijn van een ander stiekem grappig, lollig. Al weet ze dat dit een slecht eigenschap is. De pijn waar ze om lacht gaat zowel om mentale als fysieke pijn. Al zou ze nooit iemand pijn doen om daarna daar om te lachen. Al is de drang soms groot.

{{ H I S T O R Y }}

Een veulen ontstaat door de liefde van de ouders. En zo kwam het bruinbonte veulen ter wereld. Dunne, sprieterige maantjes, een klein staartje en een vacht zo zacht als dons. De kudde van paarden stond om haar heen. Haar moeder lach naast haar, haar vader keek toe. En op de achtergrond, op de horizon, waren de silhouetten zichtbaar in de ondergaande zon. Mensen.
Nilou was apetrots. Haar moeder, zo trots op haar kleine dochter. Ze waren net als twee druppels. Haar moeder was bruinbont met blauwe ogen, te vergelijken met de kleur van de hemel als het prachtig weer was. En zo was het kleine veulentje. Haar vader was zwartbont, en trots op zijn nakomeling. Hij was leider van de kudde, Rachana genoemd. Zij zou vanaf die dag de opvolgster zijn.

De kleine merrie groeide gelukkig op. Tussen de paarden, maar ook tussen de mensen. Ze vond het geweldig tussen de wigwams door te galopperen. Het was een spel. Vaak deed ze met de andere veulens in de kudde tikkertje of verstoppertje in het kamp. Ze was een dolgelukkig, speels veulen. Ze had een fantastische jeugd. Vooral door haar kleine vriendin Leela.
Leela was een klein indianen meisje. Ze had bolle wangetjes en zwart haar, in twee staartjes gebonden. Ze had een donkere huid en erg klein en tenger gebouwd. Ze was enkel vier jaar oud. Het veulen en Leela werden goede vrienden, beste vrienden. Ze speelden vaak samen in het bos, of in het kamp. Ze maakten samen wandelingen, en Leela hield Liarth schoon. Leela noemde haar Liarth. Het had geen mening, het was niks. Leela vond het mooi, en dus wilde Nitika niks anders dan Liarth worden genoemd. Haar moeder was deels teleurgesteld, maar ze accepteerde het. Nitika veranderde in Liarth.
Leela en Liarth groeiden samen op. Ze werden samen ouder en ze werden samen groter. Maar ze bleven tijd met elkaar doorbrengen. Een paard werd veel sneller volwassen dan een mens, en al gauw torende het jonge paard boven het meisje uit. Maar Leela was niet bang voor haar. Ze leerde Liarth liggen, zodat ze altijd goed bij haar kon. En toen Liarth twee jaar was, en Leela al zes, en was veranderd in een slank en klein meisje, kon ze op de rug van de bonte merrie rondrijden. Leela was daar zo trots op. Ze gebruikte geen touwen of zadels. Ze kende de hulpen niet, dus ze gebruikte haar stem. Liarth was eigenlijk te jong om met iemand te rijden, maar Leela was klein, dus ze kon haar wel dragen.

Tot de tijd kwam dat het slecht ging met de vader van Liarth. Nilou en zij probeerden haar beter te maken, maar helaas, tevergeefs. Liarths vader werd zo ziek, dat hij overleed. Nilou, kapot van het verlies van haar partner, verlaatte, verzonken in het verdriet de kudde. Nu had ze niemand meer, geen vader noch moeder. En ze moest de kudde leiden, dus de tijd met Leela werd beperkt. Ze was vreselijk jong om een kudde te leiden, ze was enkel drie jaar oud! Leela was acht jaar. Ze hadden zo weinig tijd samen. Liarth kwam als ze kon. Leela zei altijd sussend woorden tegen haar. Volgens Liarth vergaf het meisje haar. Totdat een dag kwam, Leela helemaal in tranen. Ze was helemaal naar de vlakte toe gerend, haar ouders achter haar aan. Liarth aarzelde geen moment en ging naar haar vriendin toe. Ze huilde en huilde, hield haar vast aan haar benen, leunde tegen haar borst. Liarth boog zich over het meisje. Kon ze nou maar hun taal verstaan. Ze vroeg haar te liggen, dat deed ze. Ze klom op de rug van de merrie, vroeg haar op te staan. Liarth deed dat, geen idee wat er gaande was. Ze wilde dat Liarth weg rende, zo hard ze kon. Ze deden het wel vaker. Maar ze begreep het niet, waarom?
Al snel waren de ouders dichtbij genoeg om hun dochter, die woedend was, van de rug van de merrie te tillen. En toen liepen ze met zijn drieën weg. Liarth had sinds dien haar vriendin nooit meer gezien.

Het is nu bijna een jaar verder. Liarth tikt bijna de leeftijd van vier jaar aan. Al een jaar heeft ze de kudde moeten missen. Ze mist haar vriendin, zij is wie ze mist. Leela, geen dag dat ze niet aan haar heeft gedacht. Ze had vaak hopeloos door de stam rond gebanjerd. Iedereen kende de merrie en deed haar geen pijn. Veel hadden geprobeerd haar vertrouwen te winnen, maar de enige wie ze als haar baas wilde was Leela. Altijd keerde ze haar hoofd weg als het touw werd aangeboden.
Waar is Leela? Wat is er met haar gebeurd? Is ze dood? Al die vragen, allemaal vreemde gedachten. Vreselijke gedachten. Ze wilde haar terug, maar ze kon de kudde niet achter laten. Ze had het haar vader beloofd.

{{ A P P E A R A N C E}}

Liarth is een bruin bonte merrie met blauwe ogen. Ze heeft lange, volle manen, tot ongeveer haar schouder, gemengd van bruin en wit. Haar staart is vol en geheel wil. Ze is redelijk klein gebouwd, maar wel breed. Ze heeft aardig wat spieren, deels omdat ze op jonge leeftijd al met een meisje op haar rug rond reed. Ze heeft korte, droge benen en sterke spronggewrichten. Stevige, harde hoeven, maar wel smal. Ze heeft een elegante manier van bewegen, en is behoorlijk lenig voor zo'n breed paard. Ze heeft een schofthoogte van rond de 1,50. Precies weet ze niet.