Het was midden in de nacht. De maan stond hoog aan de hemel en verlichtte de grote diepte. Sterren verzamelden zich op de overige plekken van de donkere hemel. Galop passen waren zacht te horen vanuit de verte. Een bonte merrie galoppeerde over een grote berg richting de diepte. Haar bruine ogen verkenden de omgeving waarheen ze liep. De merrie was nog redelijk jong en kende de plek hier heel goed. Ze was hier geboren. Ze had gehoord van een paar indianen met hun kampen. Ze was eigenlijk nieuwsgierig naar de mensen. Ze had er al een paar zien rijden met hun paarden, maar meer nog niet. Het waren rare dingen met twee benen. Ze grinnikte bij die gedachte en vertraagde alweer. Ze draafde rustig over de berg en briesde eens luid. Ze zwiepte met haar lange staart en spitste haar oren. Ze kwam hier wel vaker heen. Ht was nu ongeveer drie uur. Ze bleef vaak wakker en rustte elke dag uit. Slapen deed ze niet echt. Ze was erg rustig dus had ze het niet nodig. Indiana briesde luid en stapte naar de rand. Ze zette haar aan de rand van de berg en staarde naar het water. De maan zorgde voor een mooi effect op het water. Ze zuchtte diep en sloot kort haar ogen. Ze hield van deze plek. Hier kwam ze vroeger elke dag kijken. Ze deed het nu altijd in de nacht zodat niemand haar zou lastig vallen. Natuurlijk liepen er op dit moment paarden rond, maar niet altijd in haar buurt. Behalve als ze haar roken kwamen ze wel eens langs. Maar dat gebeurde niet vaak rond dit uur. Niet dat het hoefde. Ze bleef gerust helemaal alleen genieten van deze plek, maar gezeldschap mocht ook. Ze was geen arrogante merrie die niet van andere paarden hield. Ze hield er wel van. Het was gezelliger met meerdere paarden te zijn dan helemaal eenzaam en alleen.
Hidalgo ~
ma jul 18, 2011 6:48 am