Catch me

De bruine merrie raasde het gebied binnen met haar oren in haar nek en in een vliegende rengalop. Sunstorm botste bijna tegen een boom en smeet haarzelf naar rechts. Licht trillend en hijgend probeerde ze op adem te komen. Waren de wolven weg? Ja, daar leek het wel op. Sunstorm schudde haarzelf uit en nam een hap gras. Ze had er een week over gedaan om van haar afgegraasde kudde gebied naar hier te komen. Doodop was ze, en heel erg ondervoed. Water had ze genoeg binnen gekregen, maar het meeste waar ze over heen was geraast opzoek naar een nieuwe woon plek waren gebieden met veel water en weinig gras. Dus telkens had ze wat gedronken en was ze weer verder gegaan. Dat was het beste leek haar. Sunstorm plofte neer en viel al snel in slaap

De zon scheen in haar ogen, vogels vloten haar wakker. Sunstorm hief haar hoofd even om het vervolgens weer op haar benen te laten rusten. Ze bleef nog even liggen. Een vage geur drong haar neus binnen, maar ze was te uitgeput van haar reis om te kijken, ookal wist ze dat het geen paard was wat eraan kwam

[Neytiri!!]

Met een touw om haar middel geknoopt - voor de zekerheid voor als ze een paard wilde vangen voor haar kudde of haarzelf - liep ze door het Herbs Lake. Neytiri snoof de frisse geur op die rond dit gebied hing en ze glimlachte even lichtjes. Toen ze bij het beekje aankwam en zag dat het water weer zó helder was en ze zo'n dorst had knielde ze neer naast het beekje en maakte van haar handen een kommetje. Ze dompelde haar handen erin zodat er water in stroomde en toen haar handen helemaal vol waren haalde ze ze weer omhoog. Rustig dronk ze eruit en glimlachte toen. Ze voog met haar arm het water bij haar mond weg en ze stond toen op. Toen Neytiri iets hoorde in de verte keek ze op en keek ze van waar het geluid vandaan kwam. Daar, of daar? Ze zuchtte en liep toen maar gewoon naar het geluid waar ze dacht dat het vandaan kwam. Daar zag ze een paard staan en ze glimlachte. Dit was zeker een mooi paard, en misschien wilde het paard wel bij haar kamp? Ze zou in iedergeval het vertrouwen van het paard vinden en daarna vangen, door haar touw om het paard haar hals heen te knopen en mee te nemen. Neytiri ving niet zomaar een paard, ze wilde zeker het vertrouwen winnen van het paard en dan zou ze het pas meenemen. Uit eigen wil. Noujaa, deze leek wel een beetje zwak en daar kon het kamp van Neytiri en Neytiri zelf wat aan doen. Ze zouden het paard weer beter maken, en Neytiri had al besloten dat ze dit paard ging proberen te vangen, dan zou het haar paard worden.. Hopelijk.

Sunstorm voelde dat er naar haar gekeken werdt en tilde haar hoofd op. Ze keek in de ogen van een meisje. Ze schrok even omdat het meisje een touw had, en stond op. Ze viel bijna weer neer door de vermoeitheid. Ze snoof even en strompelde naar het water. Ze duwde haar neus erin en dronk wat. Toen strompelde ze weer naar een boom en rukte er nog wat bladeren af. Ze hielt het meisje niet meer in de gaten, ze kon staan en at wat ze kon vinden. Toen ze zich verslikte stopte ze met eten en keek naar het meisje. Wat zou ze gaan doen, wat zou ze van haar willen? Zou ze haar willen vangen? Misschien was dat wel beter voor haar, dan kon ze bij sterken. Maar dan zou ze naar haar moeten luisteren. Zou ze nog wel eens buiten mogen rennen? Ze wist het niet, maar ze had zomaar het idee dat ze erachter zou komen...

'Rustig maarr..' sprak Neytiri' lieflijke stem tegen de merrie en ze glimlachte even naar haar. Neytiri had nog een stukje zelfgemaakt brood wat ze vanochtend boven het kampvuur hadden gehangen in haar kamp, zou ze dat geven aan dit paard? Ze pakte naar het stuk brood en hield het voor de neus van de merrie, als ze honger had zou ze het eten, maar dat had ze waarschijnlijk toch wel. Je kon gewoon aan de merrie zien dat ze vermoeid was, uitgeput en ze geen energie meer had. Neytiri zou haar makkelijk kunnen vangen maar, zou de merrie dat wel willen? Ze zou sowieso beter worden dan dat ze nu was, ze zou sterker worden en Neytiri zou haar wel als haar paard willen. Zou ze het doen? Even aarzelde Neytiri maar toen zette ze een paar stappen naar de merrie toe en wreef met haar handpalm rustig over de neus van de merrie en daarna over haar voorhoofd heen. Toen pakte Neytiri het touw en maakte het een soort 'lus' zodat als de merrie mee wilde ze haar hoofd erdoorheen kon steken, of anders zou Neytiri het gewoon om haar nek doen. Ze hield het bij de merrie voor, als ze slim was zou ze meegaan en sterker worden dan dat ze nu was. Ze zou zeker ook gewoon vrijheid krijgen met de andere paarden die dat ook kregen maar ze zou ook moeten luisteren, dat ook. Neytiri zou haar rustig aan tam maken zodat ze ook op de merrie kon rijden. En op de een of andere manier vond ze de naam 'Sunstorm' wel bij de merrie passen. Dus, de merrie zou meegaan als ze haar hoofd in het touw stak, als ze wilde dan.

'Rustig maar' zei het meisje rustig tegen haar. Ze pakte een stuk brood en hiekd dat voor haar neus. Sunstorm zette een stap dichterbij en pakte het brood voorzichtig van haar hand en at het op. Het was knapperig, lekker. Het meisje pakte het touw en maakte een lus en hielt dat voor haar hoofd. Zou ze het doen? Zou ze zich laten vangen. Ja, ze zou genezen. Sunstorm stak haar hoofd door het touw en schudde wat om het touw naar beneden te schudden. Ze snuffelde bij het meisje of ze nog wat brood had, maar ze rook de geur niet meer. Even keek ze nog terug naar het beekje enzo, ze kon haar hoofd nog terug trekken, maar nee. Dat mocht ze niet doen.

Toen de Paint merrie haar hoofd in het touw stak glimlachte ze en zag hoe de merrie haar hals schudde zodat het touw voor haar borst hing. Neytiri aaide de merrie over haar hals en liet toen haar hand op haar rug rusten. Ze zou nog niet gaan rijden, de merrie zou eerst moeten aansterken en dan zou ze wel kijken. Ze was immers nog jong en was uitgeput, daar kon Neytiri nu niks mee. Later wel, ze zou dan het paard tam maken en misschien konden kleine indianen kinderen wel eens een rondje maken op Sunstorm, als ze dat wilde dan. 'Sunstorm..' fluisterde ze zachtjes tegen de merrie en ze keek of ze nog ergens iets te eten had voor haar. Ze had wel.. kruiden? Die paarden ook konden eten, dat kon geen kwaad, dan hadden ze maar íets minder kruiden voor geneeskracht. 'Hier, eet maar,' sprak ze met haar honingzoete stem tegen de merrie en hield haar het bosje kruiden voor, het bestond voornamelijk uit bladeren want het was meer van een plant, maar het kon dienen als eten. Vooral voor paarden. 'Zullen we dan maar naar het kamp gaan? Daar hebben we beter voer, en drinken..' sprak ze toen tegen de merrie en ging naast haar staan, ze pakte het touw een stuk vast en nam de merrie mee naar de richting waar ze naartoe moesten. Dit was één van de weinigen paarden, Neytiri zou álles voor haar doen.

Het meisje klopte haar op haar hals. 'Sunstorm' fluisterde ze. Metteen reageerde Sunstorm op haar naan, de naam was niet nieuw! Het meisje zocht wat eten voor haar en hielt haar kruiden voor. Sunstorm rook eraan en keek toen naar het meisje. 'Hier, eet maar." zei ze. Sunstorm at de kruiden en keek naar het meisje. "Zullen we dan maar naar het kamp gaan, daar hebben ze beter voer, drinken..." het meisje pakte het touw en begon te lopen. Sunstorm bleef staan, maar toen het touw strakker om haar borst ging zitten stapte ze vluchtig mee, maar ze schrok van het kleinste. In de verte hoorde ze al gelach en geschreeuw, het maakte haar zenuwwachtig. Ze begon te trippelen op haar benen, maar lang ielt ze dat niet vol, toen ze voer rook, trok zij het meisje mee naar de geur en begon zelf te eten.

[Morgen ben ik een week op ponykamp, dus dan kan ik niet reageren ]