Character sheet Leeftijd: 19 Jaar. Stam / Kudde: Partner: Liefde is als een steen zo makkelijk om weg te gooien.
Onderwerp: ..Burning.In.The.Skies.. do jul 21, 2011 3:31 am
Met verwilderde blik in haar ogen schuifelde Azula tussen het hoge gras door, langs hoge bomen, over een aardepad, langs het vervallen kasteel, een beetje doelloos rond. En dat val voor dagen. Ze had al tijden niets gegeten, haar haar was dof, en je kon haar ribben tellen. Ze was niet echt een schoonheid meer te noemen. Haar lichaam zat onder de littekens, onopvallend maar ze zater er. Hij Azula dacht kort na over de ontmoeting voordat ze hier kwam alleen liep ze over de velden toen ze werd uigedaagt door een wolf. Vechten zou ze nooit verleren, en tot de laatste bittere ademtocht die ze uit ademen zou, zou ze vechten en geen zwakte tonen. Dat laatste had ze echter al gedaan. Jegens Ailéro, haar broer. Bij hem voelde ze zich veilig. Verder voelde ze zich bij niemand anders veilig, vriendschap vond ze onzinnig. Ze verraadde je vroeg of later toch wel. Met een wee gevoel in haar maag stapte ze richting een open plek, ze was zo in gedachten verzonken geweest dat ze haar omgeving niet had gecheckt. Ze rook nu pas de geur die haar neusgaten vulde, ze wilde zich omdraaien maar hoorde het dier al naderen. Een prachtig bruin gekleurd paard had haar komst opgemerkt en keek haar nieuwsgierig aan. 'Hallo daar! Sprak de stem van Azula rustig, en zachtjes. Ze zei het in feiten kalm, zonder enige bedoeling. Ze keek de hengst warm aan en liep iets dichter naar de hengst, straal langs hem heen. Paarden hadden altijd wel een vertrouwt gevoel, het waren bijzondere dieren edele dieren. Paarden voelde zich meestal ook vertrouwt bij haar. Met een bedenkelijke blik liep ze iets terug, ze wou niet opdringerig aankomen dat kon de hengst misschien afschrikken. Bij een boom bleef ze staan, ze begon met haar voet een kuiltje te maken in het zand. Ze keek de hengst niet aan, en wachte af wat de hengst zelf wou. Azula hurkte zodat ze minder groot was, en er minder bedreigend uitzag. Azula had ervaring met wilde paarden, het was belangrijk om als allereerste het vertrouwen te winnen.
Onderwerp: Re: ..Burning.In.The.Skies.. do jul 21, 2011 3:54 am
Breedde stappen lieten de hengst zich mee dragen. Telkens weer het zelfde ritme. De zon liet een glansende blik achter op de growing trees. Wat een prachtig effect gaf op de glans van de baldderen. Zonder de zon kon de natuur zich niet gemaakt hebben. Door de zon kondde bomen, planten groeien en dat niet alleen, mensen dieren en nog veel meer. Als de zon er niet was geweest was het hier een grouwe grot. Zijn ritme werdt kalm vertraagt door een geur die zijn neus doordrong. De geur hadt een duidelijke geur van een mens. Nieuwschierig spitste hij zijn oren naar voorren om enkele geluiden vrij te maken. Er was niks te hoorren, dit betekendde dat ze een eindje verder op was. Hij zette zijn passen weer voort tot een kalme draf. Zijn ritme ging erg fijn door, na enkele minuten lang hebben gedraaft naderde de geur beter op in zijn neus gaten. De geur van het meisje. Zijn blik werdt naar voorren gedragen waar hij het meisje zag lopen. Met een nieuwschierig tintje in zich staptte hij achter het meisje aan. Zijn ogen bleven naar het meisje gericht, hij liet zijn blik kalm over haar heen glijden. Ze hadt lang zwart haar, en haar ribben waarren duidelijk te tellen. Met nog steets een nieuwschierig tintje in zich liep hij achter het meisje aan tot dat hij zach dat ze h'm in die gaten hadt. Hij liet zij pas afzwakken en stondt stil. Nieuwschierig liet hij zijn blik naar haar toe, Hallo daar! hoordde hij vervolgens de stem van het meisje zeggen. Hij zette vervolgens een halve stap naar achter. Het was vreemdt voor hem dat er opeens een stem kwam. Zijn ogen bleven op het meisje richten, ze liep straal lang h'm heen. Hij voeldde de uitsraling van het meisje. Het voeldde warm en vertrouwd aan. Kalm ontspande hij zijn spieren. Zijn ogen bleven nog steets op het meisje hangen om alles noukeurig te kunnen zien wat ze deet. Hij zag dat ze naar achter liep naar de grote boom toe en een kuil maaktte met haar voet in het zandt en vervolgens zach hij dat ze zich klein maaktte. Dit gaf voor hem een fijn gevoel. Nieuwschierig liet hij zijn blik op het kuiltje vallen. En vervolgens liet hij enkele passen naar voorren vallen. Er stondt nu nog maar 1,5 meter van hun af. Zijn ogen rolde weer naar het meisje toe. Voorzichtig liep hij weer enkele stappen naar voorren en legde vervolgens zijn neus kalm op haar voor hoofd.
Azula
Posts : 9 Punten : 38
Character sheet Leeftijd: 19 Jaar. Stam / Kudde: Partner: Liefde is als een steen zo makkelijk om weg te gooien.
Onderwerp: Re: ..Burning.In.The.Skies.. vr jul 22, 2011 2:14 am
De hengst leek intresse te krijgen in haar, Azula lachte warm en vertrouwd. Als Azula eenmaal de hengst zijn vertrouwen had gewonnen, als dat het lot zou zijn dan was dat zo. Ze hoopte van wel, want het was immers een pracht hengst, hij was bruin met een grote witte bles en opvallend grote mooie ogen waarin ze verdiepte als ze erin keek. Azula slaakte een lichte zucht, ze zat nog steeds gehurkt. Ze ging met haar vingers over de grond, en rook eraan een ligte geur van gras, mos en aarde vulde haar neus. Haar lange zwarte haren hingen over haar schouders lang haar gezicht, tot tegenstelling van ander indianen die bijna allemaal zwart of bruine ogen hadden had zei helder blauwe ogen waardoor ze vaak opviel. Azula merkte op de hengst zich meer ontspande, wat zeker een goed teken was. Het vertrouwen winnen van sommige paarden was soms zo makkelijk, en dan ook heel bijzonder. Als eenmaal een band had met je paard dan was dat iets opmerkelijks. De hengst kwam zachtjes dichterbij, Azula keek op en keek de hengst diep in de ogen aan. Vroeger toen Azula klein was had ze van haar ouders de taal van de paarden geleerd, niet letterlijk praten, maar dan had ze het over blikken uitwisselen en bepaalde bewegingen die ze maakte. Ze keek de hengst in de ogen aan als teken, dat zei te vertrouwen dat ze het oké vondt dat de hengst haar van dichtbij kwam bekijken. De hengst kwam nog dichterbijer en drukte vervolgens zijn zeide zachte neus tegen haar voorhoofd. Azula sloot haar ogen en genoot, van de warme adem op haar koud getinte huid. De hengst rook heerlijk naar vers gras en modder, paarden gaven altijd een soort van warmte af waardoor je je veilig en warm voelde, en dat had deze hengst ook. Heel voorzichtig stond Azula op, zodat de hengst niet zou schrikken. Nu de hengst zo dichtbij stond kon ze pas zien hoe mooi hij was, gespierd en een dikke warme bruine vacht. Het was een best groot paard, een mustang daarintegen. Azula hief haar hand op en drukte haar handpalm zachtjes tegen het hoofd van de hengst in. 'Vindt je het leuk als je mijn paard wordt?' Azula lachte warm, en liet haar naar beneden over de neus glijden. Om vervolgens haar buideltje te openen, daaruit haalde ze roodkleurige besjes. Ze wist dat álle paarden hier dol op waren, ze pakte wat besjes en hield die onder de mond van de hengst. 'Lorenso!' Sprak ze zachtjes, 'Lorenso....' Herhaalde ze nog zachter dan daarvoor. 'Een prachtige naam, voor een prachtige hengst!' Ze lachte warm, en wachte af hoe Lorenso zou reageren.
do jul 21, 2011 3:31 am