Finaly a home - Liarth

De open plek voelde zo leeg zonder iemand anders om dit genot mee te delen. Na haar vaders dood, nadat Leela weg ging, stroomde het leeg. Er kwamen geen nieuwe leden bij en de indianen temden maar paarden. En dan houdt het snel op. En ze wilden niet de leidster temmen, maar er moesten gauw nieuwe paarden komen. Het liefst van elke rang, dus had ze maatregelen genomen. Ze zocht nu overal rond op solitaire paarden, en vroeg of ze erbij wilden. Spreidde het nieuw ver uit. Iedereen moest komen, zo snel mogelijk. En ze kwamen er nu gemakkelijk in. Ze zou nu zelf beslissingen moeten nemen. Een Bèta was er nog niet, evenals een Socius. Daar zou ze misschien wat ruzie mee krijgen, maar ze zou het proberen op rolletjes te laten lopen. Ze had één lid. Een Alumni, en die beschikte niet eens over een leraar die haar kon opleiden. En haar zelf opleiden, zou vreselijk worden. Zij had haar lessen volkomen genegeerd. Ze zou de vaardigheden van een medicus moeten hebben, wat ze totaal niet had. Ze was altijd bij Leela te vinden. Al zette haar leraar Dev zich ook totaal niet in. Hij was uiteindelijk getemd en bij de Nahane terecht gekomen. Wat hij nu deed? Geen idee. Het maakte haar ook niet uit, ze bekommerde zich niet over hem. Waar ze zich wel over dubde was de kudde, en Leela. Maar Leela was een gebruik.
Waar was Leela? Waar was haar vriendin? Ze miste haar zo vreselijk erg. Waarom moest ze zo huilen, waarom? Waar was ze toen heen gegaan? Was ze dood? Komt ze ooit weer terug? Al die vragen, geen antwoorden. Het was verschrikkelijk. Het deed pijn, enorm veel pijn. Maar ze moest er niet aan denken.
Ze moest Sunset, de jonge Alumni nog alles vertellen over de gebruiken in de kudde, waar ze zich aan moest houden, de regels. Er was zoveel dat ze nog niet wist, en ze wel moest weten. Zo enorm veel, ze moest haar gauw even opzoeken. Het waren strenge regels en geloven. En de straffen waren soms ook hard. Maar ze dacht niet dat de merrie regels zou breken.

Als je het over de duvel had, de bonte merrie liep het gebied in. Ze bleef versteend staan, haar ogen naar de merrie. Haar mondhoeken trokken omhoog. Ze wachtte af wat de merrie zou doen. Eerst rolde ze, ja, dat kon. Logisch, dat doe je ook. Maar ach, ze ging daar niet verder op in. Toen bleef zij ook staan. Toen brieste ze, zwiepte haar staart tegen haar flank en draafde toen in een zweverig drafje naar de merrie toe. Voor haar hield de merrie halt.
‘Hallo Sunset, je hebt ons gebied al gevonden zie ik?’ zei ze op een rustige toon. Haar ogen vonden die van de merrie en ze glimlachte. Ze keek haar aan.
‘Je hebt nu álle gelegenheid om dingen te vragen die je wilt vragen. En zo ga ik je ook de regels en de gebruiken van Rachana uitleggen, oké? Maar vraag eerst maar de dingen die je wilt weten.’ Haar ogen gingen weer naar de merrie. Het zou lang duren haar alles uit te leggen, ze hadden ook zo veel gebruiken. En dan moest ze ook nog de activiteiten normale activiteiten uitleggen die ze normaal gezien hadden. Het werden heel veel woorden, maar dat moest ze ervoor over hebben. En Sunset het geduld en de concentratie om alles aan te horen.

De bonte merrie reageerde op haar vraag door te knikken. Ze glimlachte vriendelijk naar de jonge merrie. Toen ze vroeg of ze vragen had, had ze inderdaad een vraag. "Oke, ik was wel benieuwt; hebben de andere kudde en de stammen al leden." Liarth haalde haar wenkbrauwen even op en keek toen de merrie aan. "Sorry, ik weet dat het niets met de kudde te maken heeft. Maar misschien dat ik na.." Een korte pauze. "Je uitleg nog wel vragen heb." De merrie sprak zachtjes. Ze glimlachte toen.
‘Nee, het maakt niet uit hoor! Het is wel een goede vraag. Zover ik weet heet de Klamath al een paar leden, ze zijn nog niet zo groot, een groepje van vijf. Maar je hoeft daar niet vreselijk bang voor te zijn. Ze beschouwen ons als geschenken van de Grote Geest,’ antwoordde ze toen. Ze glimlachte vriendelijk. ‘De andere stam heeft geen leden. Maar ze komen vanzelf. Die stam komt elke lente met een aantal sterke jonge krijgers, die paarden temmen door op hun rug te springen. Zij komen wat dreigender over, maar het is hun traditie. En de andere kudde heeft ook nog geen leden, helaas. We kunnen elkaar in nare tijden opzoeken en helpen. Soms is er wat onenigheid, maar mijn vader kon het goed met de andere leider vinden. Er komt nu een nieuwe leider, ik weet nog niet wie. Volgens mij ene Dakota, ik ken haar verder niet.’ Ze keek toen de merrie aan. ‘Ik hoop dat ik je vraag goed heb geantwoord? Dan kunnen we het nu over de regels en tradities hebben.’
De merrie haalde eens diep adem. Nu kwam het, nu kwam een heleboel gezegde. ‘Ten eerste, de regels. Je gehoorzaamt de leider en de hogere rangen. Ook respecteer je die en gedraag je je naar je rang.’ Ze stopte eventjes, om adem te halen. Ze bleef de merrie indringend aankijken. ‘Je leeft na de tradities, en je houdt je dus aan die regels, die ik je zo ga uitleggen.’ Aan de tradities hingen ook nog eens vele regels. ‘Ruzies worden voorkomen. Je vecht en moord niet binnen de kudde. Als je een meningsverschil hebt, probeer dit dan zo subtiel mogelijk te verwoorden, en niet schreeuwend er tegenin gaan. Moorden buiten de kudde is ook niet toegestaan.’ Ze keek de merrie indringend aan. Dit moest ze goed in haar oren knopen. ‘Onnodig schoppen of slaan naar mensen, waar angst geen rol speelt, is verboden. Wij zijn de kameraden van de mensen, geen vijanden.’ Ze haalde weer even kort adem. Na elke regel maakte ze even rust, zodat ze het even in zich op kon nemen. ‘Bescherm de zwakkeren uit de kudde. We zijn een familie, in tijden van nood gaan de zwakkeren voor. Dus vooral de ouderen en de jonge veulens.’ Ze wist niet zeker of dit van haar voor toepassing was, ze zag er niet zwak uit, maar ook niet sterk. ‘Verraders of indringers of spionnen, die worden ook streng gestraft. Hier zijn lijfstraffen toegestaan, dus als je ons verraad..’ Ze keek de merrie indringend aan, ze wilde haar niet bang maken. Maar ze moest het gewoon weten. ‘Voor elke misdaad die je in de kudde hebt gepleegd, bestaat een straf. We hebben een soort rechtbank van Alpha's en Bèta's, maar nu beslis ik, want ik heb nog geen verdere leiderskrachten binnen de kudde.’ Dat waren al de regels. Ze keek de merrie aan en knikte even als bevestiging. Ze schudde toen even met haar manen en zwiepte haar staart. Haar keel voelde raar aan.
En nu kwamen de tradities, wat ook veel informatie bevatte. ‘Nu onze tradities, we hebben een paar waar we vooral voor leven.’ Ze schudde met haar hoofd, schraapte haar keel even omdat die oversloeg. ‘De eerste is domare. Natuurlijk hebben de paarden ook kennis met het temmen. Elke lente komen er krijgers om op paarden te springen. Echter schrikken paarden er erg van, ik laat ze geworden. Het is een traditie, paarden komen, paarden gaan. Je weet, als elk paard, dat je bij de mens een goed leven krijgt. Behandel hen zoals zij jou behandelen. Wees hun partner, wordt samen één. Vertrouwen is het meest belangrijke in zo'n grote stap.’ Dat was de eerste, en misschien de engste in de kudde. Ze kwam je niet te hulp bij het temmen, je moest het zelf uitzoeken. Sommigen hadden hier begrip voor, anderen niet. ‘Dan Pullos, de veulens. Veulens zijn het teken van nieuw leven. Een veulen is erg belangrijk. Je moet hier echter minimaal de rang Membrum voor hebben. Een veulen wordt verwelkomt met een ritueel van de hele kudde. De merrie bevalt van haar veulen, met de vader. Dan roept hij de kudde. Zij verwelkomen het jonge dier, door in een stoet aan te komen draven, hoogste rangen naar lage rangen. Liarth zal het veulen een gelukkig en veilig leven schenken en het veulen het voorhoofd drukken. Vaak wordt het veulen water van Nilam kreek over zich heen krijgen, wat een goed karakter beloofd.’ Dat was de tweede. De regel dat ze minimaal Membrum moest zijn om een veulen te krijgen en uit dezelfde rang moest komen, moest ze onthouden. Dat was belangrijk. ‘En nu de dérde, amare. De liefde. Voor de liefde zijn enkele eisen gesteld. Je behoort tot dezelfde rang te zijn, zo krijg je veulens die geen ‘‘troebele’’ ziel hebben, maar helemaal ‘‘helder’’ zijn. Daarbij het aan een hengst toegestaan meerdere merries te dekken, als deze het zelf toestaan en hengstig zijn. Is één van de twee punten niet aanwezig - of allebei niet - is het niet toegestaan. Een merrie dient zich op de leeftijd van vier jaar aan iemand zijn liefdesverklaring te staan, anders regelt ze ouder/voogd het. Een uitzondering is dat als er geen beschikbare kandidaat is in je eigen rang. Ook als je een koppel bent, en één promoveert, mag je een koppel blijven. Voor een Alpha, Dux, Bèta of een Successor is het toegestaan liefde te krijgen met iemand uit een andere rang. Omdat er meestal weinig leden in die rang zitten. Meestal kiezen zij wel iemand van een hoge rang uit. Bij een Dux, Alpha of Bèta krijgt de partner dezelfde rang (bij Alpha Socius). Als een Successor de kudde opvolgt, wordt de partner Socius/Socia.’ Dat was de laatste. En nu waren er óók nog activiteiten. Wist ze de rangen wel? God, dat moest ze zeker ook nog uitleggen! Ze zou het maar even vragen, voor als ze het nog niet wist.
‘En dan zijn er natuurlijk nog activiteiten. Ik zal de vaste activiteiten vertellen die bij bepaalde gebeurtenissen komen.’ Ze haalde even adem. Het was vervelend dit alles te vertellen. ‘Pullos: Als nieuw leven is geboren, wordt het veulen geboren. De vader roept de kudde als het kleintje er is. De kudde komt aandraven, soms in galop, in een stoet van hoge naar lagere rangen. Het veulen wordt op het voorhoofd gedrukt door de leider en ‘‘gedoopt’’ door het water van Nilam Creek. Als de ouders van hogere rang zijn dan membrum, komt er een klein ritueel die daarbij past.’ Ze kuchte, haar stem werd wat hees. ‘Amare: Heeft een hengst de liefde verklaard aan een merrie, zijn de twee samen gekomen, wordt er een klein "feestje" gehouden ter ere van de twee. Er is dan gelegenheid aan het paar te vragen, alles over hun liefdesleven.’ Ze keek de merrie aan. Dit was op zich ook allemaal wel interessant om te weten. ‘Temporis Action. Elk nieuw seizoen komt de kudde tezamen en bespreken we alle goede en slechte daden wat is gebeurd in de vorige seizoenen. Vaak zijn er enkele demonstraties wat de rangen doen voor de nieuwkomers, zodat ze weten wat er gebeurd in de kudde. Nieuwkomers hebben dan de gelegenheid om te vragen. Nieuwkomers die dan een heel seizoen lid waren geweest, en toch niet zijn gepromoveerd, worden dan gepromoveerd.’ En dan een activiteit die wat minder leuk was. ‘Funus: Als er een lid helaas is overleden, komen we alle tezamen. We begraven het lijk op zijn/haar favoriete plek. Iedereen dient een beetje zand over het lijk te gooien. Daarna gooien meestal de Pugils het graf dicht. Er wordt een korte stilte gehouden, waarin de anderen over het verlies kunnen nadenken. Dan verlaat de kudde in stilte, in respect voor de dode.’ En dan kwam een wat minder belangrijk iets, toch handig om te weten. ‘Aliis Actiones: Dit zijn afwijkende activiteiten. Ze kunnen over alles gaan. Vaak extra bijeenkomsten.’ Ze keek de merrie toen weer recht aan.
‘Weet je de rangen al, of moet ik je dat ook even uitleggen?’ Ze hoopte van niet, maar als ze het niet wist. Ze moest het weten, alles was heel belangrijk.

OOC: Hij lijkt heel lang, maar ik heb gewoon tekst van het hoofdtopic gekopieerd.