I need you Faceless!

Een hijgende adem kon je horen van de appaloosa hengst Destiny. Zijn tuig was onverzorgd en hijzelf was er ook niet al te best aan toe. Toch was hij vastbesloten de mensen te ontkomen. Achter hem kwamen de mensen dichterbij. Het waren geen indianen maar andere mensen. In ieder geval had Destiny een hekel aan ze. Hij hoorde ze schreeuwen en dat maakte hem vastberadener om te ontsnappen. Helaas hadden de mensen iets mee, wat wist hij niet maar hij wist dat het je dood betekende. Opeens stopte hij slippend en zag dat de paarden van de mensen langs hem heen schoten. Des moest grijnzen en keerde bliksemsnel om. De mensen ook en dus ging de race door. Hij hoorde een schot en voelde een helse pijn in zijn voorbeen. Hij zakte erdoor en viel. De andere paarden vielen ook en de Destiny krabbelde op. Het was niet gebroken maar het deed enorm zeer, het bloedde. Hij wierp nog een vluchtige blik op de paarden en liep voorzichtig naar ze toe. De paarden hadden niets maar de mensen bewogen niet, ze waren dood. Hij had absoluut geen hekel aan mensen, alleen aan deze, ze deden hem pijn. Nee hij hoorde bij de indianen maar die ene mensen met leger hadden zijn indianen kamp verwoest en zijn eigenaar gedood. Nee hij wou niet tot die mensen behoren, alleen bij de mensen die hem geen pijn en verdriet deden en dat waren dus de indianen. Destiny knikte naar de paarden en liep weg, het was meer strompelen met zijn been maar hij was een vastberaden paard. Moeilijk te berijden omdat hij altijd zijn mens wou uitkiezen, mocht hij dat niet deed hij zo dwars als hij maar kon. De appaloosa hengst snoof en hield stil. De blauwe handafdruk glom in de zon. Dat was zijn kenmerk. Toch wou hij nu in een kudde. Rustig hinnikte hij voor Faceless, die was hier toch. Niet in de buurt maar het was toch wat. Destiny wachtte af.

[Faceless, oja, ik heb me maar ingehouden want ik had nog een heel stuk kunnen schrijven.]

Grote galopsprongen, wapperende manen. Met zijn hoofd hoog en zijn nek krom, als een trotse zwaan liep Faceless over de vlakte’s. De woestijn zat uiteraard vol met zand, iets dat hij haatte. Je zag altijd maar hetzelfde: Zand, zand en nog een zand. Zuchtend en mompelend maakte hij een overgang naar draf tot er een felle hinnik klonk. Het was naar hem, begreep hij. Hij zuchte nogmaals en galopeerde weer aan. Algauw kwam hij bij het paard dat hem riep. Maar hij kende dat paard, maar al te goed zelfs! ‘’Destiny!” klonk zijn vrolijke stem, als een veulen dat net te horen kreeg dat het een broertje kreeg. Of een zusje natuurlijk. Hij glimlachte breed, nam een laatste paard draf stappen en ging toen voor zijn vriend staan. Hij had zijn vriend al een tijd niet gezien en was dus ook verbaast dat hij werd geroepen. Hij glimlachte nogmaals en vroeg toen, op een normale en rustige toon; ‘’Je hinnikte?’’ hij grinnikte even. Had Destiny gehoord dat hij nu kuddeleider was? En wou hij lid worden? Dat zou fijn wezen, tot nu bestond de kudde uit niemand behalve hem zelf. Maar er waren ook niet veel paarden, wel wat, maar geen hordes paarden. Dus hij begreep het wel, een beetje. Hij schudde zijn hoofd en mompelde iets onverstaanbaars.

Destiny greens en zwiepte even met zijn staart. "Hoi Faceless!" Sprak hij op dezelfde toon terug. "Nog steeds vrij als een vogel?" Vroeg hij grinnikend. Zijn bloederige been had hij opgetrokken. Leuk dat hij een kudde had trouwens. "Gefeliciteerd met je kudde trouwens." Grinnikte Destiny. "Je hinnikte?" Vroeg Faceless. Hij knikte en moest even grijnzen.
"Jep, ik mag niet ontbreken in je kudde toch? Nou mijn naam ken je, ik wil in de kudde om niet alleen te zijn, Hij knikte even naar de roerloze mannen. "En gewoon omdat ik in je kudde wil, nou wat denk je ervan?" Hij keek even naar de steeds kleiner wordende paarden en toen naar de mannen. Ooit ging hij weer terug naar de mensen maar niet deze. Ze hadden hem alleen gekozen omdat hij snel, lenig, soepel en slim was. En nog andere redenen maar deze waren wel de beste redenen. Nee hij wou niet daarop beoordeeld worden. Hij wou naar de mensen omdat hij al eens eerder van zijn vrijheid werd beroofd en toen hij ontdekte dat de indianen hem vrij lieten lopen wou hij niet meer weg, was hij toch bij de mensen en ook in de vrijheid. Des had andere paarde horen zeggen wat deze mensen deden, ze lieten je in kleine ruimtes staan en bereden je alleen maar. Nee daar had Destiny absoluut geen zin in dus koos hij om te vluchten. Maargoed, genoeg daarover. Hij wou in de kudde Wispering Angels en dat was zijn doel nu. Destiny schudde zich even uit en zijn voorpluk schoof over zijn blouwe ring om zijn oog. Daar was hij trots op, op de ring om zijn oog en op de rode handafdruk. En natuurlijk nog een paar veren in zijn manen en nog wat. Het tuig kriebelde en het bit deed zeer in zijn mond. "Zou je me trouwens willen helpen met het afdoen van dit moordende tuig?" Vroeg hij even tussendoor. Hij kon er niet bij met zijn tanden omdat het bit dus in zijn mond zat. Destiny wist dat het bloedde in zijn mondhoeken. Rustig en kalm keek hij Face aan.

[had zo nog iets kunnen typen maar had het druk ^^' beloof dat het langer zal zijn, hoop ik XD]

"Hoi Faceless " Faceless greens. Na al die tijd wist Destiny nog steets zijn naam en zag hij er nog steets hetzelfde uit. ‘’Nog steeds vrij als een vogel?" Faceless knikte. ‘’Jeps. Geen merrie aan mijn voeten, jij? ‘’ Faceless grinnikte nogmaals en keek naar het been van zijn vriend. Het zat onder de bloed en Destiny had een raar pak aan. "Gefeliciteerd met je kudde trouwens." Faceless keek op, weg van het bloed en knikte. ‘’Thanks!’’ Zijn glimlach was al weer te zien. Faceless vroeg waarom hij hinnikte en hoopte maar op een antwoord. Dat hij lid wo worden. "Jep, ik mag niet ontbreken in je kudde toch? Nou mijn naam ken je, ik wil in de kudde om niet alleen te zijn, "En gewoon omdat ik in je kudde wil, nou wat denk je ervan?" Faceless ogen schitterde. ‘’’Tuurlijk mag dat!’ hij greens nogmaals. Pijnsend keek hij naar de hengst. ‘’Welke rang zou nou perfect bij jou passen..’’ rimpels verschenen in zijn voorhoofd. "Zou je me trouwens willen helpen met het afdoen van dit moordende tuig?" Faceless lachte, echt weer iets voor Destiny. Hij knikte. Zelf zat zijn vriend helemaal onder het bloed. Hij liep op hem af en ontblootte zijn tanden. Hij schuurde een van de leidsels stuk, waardoor het er alweer af viel
[ Flutje. ]

Destiny moest lachen. "Geen merrie dus." Grinnikte hij. Hij keek naar zijn been en naar het zand die deze plek verhulde of zoiets. Even kauwde hij met zijn lippen door de druk van het bit. Hij hoorde Face nadenken, wauw, dat dat kon? Destiny's oren bewogen even toen Faceless begon te praten. "Nou, dan ben ik je eerste lid, niet?" Grinnikte hij. Plechtig zou hij niet doen, Faceless was een goede vriend van hem en dus hoefde hij niet zo plechtig te spreken. Omdat hij nu een kudde had veranderde niets aan hun vriendschap. "Welke rang? Bedenk je nou welke rang?" Plaagde hij. Jupp, Destiny was gewoon blij dat hij weer leefde in vrijheid, wat hem ook weer niet blij maakte maarja, dat was gewoon zo hea? Des moest nog harder lachen toen hij met ontblootte tanden op hem af kwam en zo zijn tuig kapotbeet. "Wauwie, je was echt.... Angstaanjagend. Maar dit betekent dus dat je er een nieuw lid bij hebt." Sprak hij kalmpjes.

"Geen merrie dus." Faceless schudde zijn hoofd. ´´Nog niet´´ antwoorde hij grinnekend. "Nou, dan ben ik je eerste lid, niet?" Hij glimlachte, dat was waar. Nog steets met zijn hoofd bij zijn kudde, welke rang hij mogelijk kon krijgen. De hengst leek zijn gedachte kunnen lezen, "Welke rang? Bedenk je nou welke rang?" Hij knikte. Even greens hij, Destiny was belangerijk voor hem, een goeie vriennd. "Wauwie, je was echt.... Angstaanjagend. Maar dit betekent dus dat je er een nieuw lid bij hebt." Hij grinnikte nogmaals. ´´Als jij dat wilt´´ Zijn ogen werden even groot en hij kantelde zijn hoofd. Er kon nu maar een antwoorde hem blij maken; Ja. Hij schudde zijn hoofd even, zodat zijn langen manen zijn hals met rust laten en de andere kant opvlogen. ''Betá zou je heel goed staan, in mijn kudde heeft dat een nadere naam; Jezus'' hij greens even. Hij was niet gelovig, maar toch gaf God hem de kracht, een reden om iets mogelijk te maken. God bestond misschien niet, maar toch, ergens diep in zijn hard maakte het mogelijk.

Destiny greens en schuurde met zijn hoofd aan zijn been. Of andersom? Met zijn been tegen zijn hoofd? Nope, dat kon toch niet, alleen als een hond dus met het achterbeen. Hij snoof en deed het tegen het andere been aangezien de wond nog pijn deed en nog wat bloedde. De kogel of iets anders moest eruit voor het zou ontsteken. Hij was de wond trouwens nog helemaal vergeten. Stoute hij. Grapje natuurlijk maar het deed wel pijn en dat zou het nog meer doen. Des keek naar het been en ontlastte het. Even dacht hij na bij het antwoord van Face, moest hij er nou op antwoorden? "Tuurlijk! Ik, je beste vriend wilt natuurlijk altijd in je kudde maar ik heb iets gehoord, moet je als lid een rondje om je achterbeen krijgen? Tenminste, zoiets heb ik gehoord van andere paarden want ik heb al wat aftekeningen." Grinnikte hij. Maar het was wel waar. Destiny glimlachte toen hij zijn rang te horen kreeg. "Bedankt maat!" Sprak hij.

"Tuurlijk! Ik, je beste vriend wilt natuurlijk altijd in je kudde maar ik heb iets gehoord, moet je als lid een rondje om je achterbeen krijgen? Tenminste, zoiets heb ik gehoord van andere paarden want ik heb al wat aftekeningen." Hij grinnikte even, hij had het door. Bijna was hij het alweer vergeten. "Bedankt maat!" ''Destiny, je mag je nu officeel lid noemen van Whispering Angels, als Betá. En inderdaad, dat klopt. Moet ik je helpen?''' Hij grinnikte even een keek toen om zich heen. In deze zanderige woestijn kon je onmogelijk een boom vinden en zover hij wist, gaven cactussen geen sap. Hij schudde even zijn hoofd. Nu had hij een lid, alles moest nu geregeld worden. Vanaf nu zou hij hem vaker tegen komen, als betá had hij veel plannen voor hem. Hij schudde nogmaals zijn hoofd. Mann, het kudde leven was apart, orgineel. En hij had nog maar één lid. Zuchtend noemde hij in zijn hoofd op wat hij nog moest doen.

[ We hebben nog gene kudde gebieden, die komen ]

Hij luisterde even naar Faceless, hij kon het ver schoppen als kuddeleider en hij zou hem helpen om de kudde uit te breiden. "Nou dank je en hoe wil je dat rondje maken? Én hoe zou ik moeten lopen?" Sprak hij met ernst in zijn stem, hij meende het, erop staan was best lastig aangezien er iets in zijn gewonde been zat. Het puntje van zijn hoef rustte op de grond, voorbeen dat wel en dat was nogal... Ongebruikelijk maarja, hij stond ook niet op rust. "Hebbie nog andere leden? Hebbie mij trouwens gemist?" Vroeg hij met een ondeugende fonkeling in zijn ogen. Destiny had trouwens wel iets met wolven en vossen, waarom wist hij ook niet. Misschien omdat de totem van zijn verwoeste stam bestond uit onder andere een wolf en een vos. Ook zijn baas had als totem wolf en Destiny had daar geen probleempjes mee. Goed, en nu? Spraken zijn ogen.

"Nou dank je en hoe wil je dat rondje maken? Én hoe zou ik moeten lopen?" Hij keek naar zijn been. Hij grinnikte evenm "Hebbie nog andere leden? Hebbie mij trouwens gemist?" Hij schudde zijn hoofd even. ''Ah, ik draag je wel naar de sloot'' zijn zin werd even verstoord door zijn gelach en vervolgde ''En nopé, ik ben lid loos. En tuurlijk heb ik je gemist'' zijn mond werd bedekt door een glimlach. Zijn ogen glinsterde evne en hij zuchte. Helaas, er was niemand anders dan hij en destiny. Sorry, dit is niet mogelijk, vage gedachtes golfde door zijn hoofd. Maar wat nou als. Nee, dat ging niet. Zeker niet nu. Hij zou de kudde nu niet al uitekaar kunnen laten vallen, stel je voor dat er wat gebeurde en hij verloor?

Hij greens, Face was lief. "Is goed." Grinnikte hij. "Daar moet verandering in komen!" Vond hij. "Dat rondje zien we wel hoe die door Tom en Jerry op mijn achterhand wordt getekend, nu moet mijn wond niet etteren ghehe." Grapte hij. Toch was het een ernst want hij kon er dus niet op staan en dat was wel een problemomemo. Hij grinnikte en hinkte op 3 benen iets verder, kreunde zacht en zette zijn hoef neer wat een beetje kraakte en hij tilde hem gelijk metershoog op. Nou dat was nogal wiedes, dit zou pijn doen!


[sorry heeeel flut!!!]